kamil özay

goncoloz
Beraber büyüdük,
Büyüdükçe öldük seninle,
Pek bir şey kalmadı eskilerden.
Şarkı söyleyen ipçileri göremez olduk,
Binalar dikildi,
Pirilli oynadığımız hisarlara.
Her şey değişti,
Sen yenilendin,
Ben saçımın siyahlığını bıraktım akşamlarına.
Lefkoşa, Yıllarımı aldın,
Bir güzel şarkı söylemedin bana,
Artılan artılara ekledim sokaklarında,
Eksiler surlarında uzaklaştılar.
Acılar kederler,
Hep bana alıştılar.

Lefkoşa ile Söyleşi (1990)
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol